Kafamın içinde hep gitmek isteyip fakat bir türlü gidemediğim bir yer var. Bir hayal ülkesi değil, aksine, çok gerçek. Şu an yaşadığımız dünyanın ‘hayal’ olmasını umacak kadar gerçek… Bulunmadığın yerleri özlemek kadar gerçek… Her şeyi görüyor, dokunuyor, yerini değiştirebiliyor, yeşillere çıp... Devamını Oku

Kendi kitabımı okumaya sondan başladım. Tüm kalın kitapların sonunda ölen kahramanların aksine, kitabımın sonunda, doğmaya, çiçek olmaya sürüyorum atımı... Yola çıkarken neden yolda olduğumu unutup, aklımı havalandırıyorum bilmediğim sokaklarda... Eski binalar görüyorum. Dar sokaklarda yürüyorum. Hayaller kuruyorum... Yorulunca kendim... Devamını Oku

Bir şeyler anlatıyorum sana. Bir şeyler... Dinliyorsun beni. Yan yana yürüyoruz Beşiktaş'ta. Ne bir adım önünde, ne bir adım arkanda. Gözümün kıyısında izliyorum seni. Ayak ucundan saçının teline kadar mavi. Her adımında sanki kıyıya vuruyor deniz. Saçların çocukluğumun huzuru. Ellerinde aniden bastıran yağmur telaşı.  Gözüm... Devamını Oku

Sabahları çok üşüyorum. İşte en çok o zaman görüyorum yalnızlığımı. Montumun fermuarını çekiyorum boğazıma kadar. Kollarımla sarmalıyorum bedenimi ama faydası yok. Belki iyi beslenmiyorum, belki mevsimlerden... Belli ki herşey sensizliğime bahane. Yağmur yağdığında telaşlanıyorum mesela. Elim ayağım birbirine dolanıyor. Acaba içeri aldın mı balkon... Devamını Oku

Bazen intihara meyilli bir akşamın sabahına açıyorum gözlerimi. Bir tren garında geçilmemesi gereken çizgileri geçiyor ayaklarım. Tam o sırada ya tren uğramıyor istasyona, ya da çoktan geçmiş, gitmiş oluyor, kalıyorum ölemediğimle. Bazen de adın geçiyor bir rakı masasında. Çiçekli şiirlerle donatıyorum sofrayı. Büt&uu... Devamını Oku